ΤΟ ΕΜπΝΕΥΜΑ
Το εμπνευμα
Ξέρεις πολύ καλά από πρώτο χέρι πως η Τέχνη έχει κύριο κλειδί - εργαλείο της το διαλειτουργικό άυλο σπινθήρισμα της μεταστοιχείωσης της σκέψης σε εικόνα. Αλλά το πιο ακριβό προϋπόθεμα για αυτήν την εικόνα είναι και θα είναι διαχρονικά το έμπνευμα. Το αποτέλεσμα της έμπνευσης. Αυτήν ΔΕΝ μπορεί να έχει και κυρίως να διαχειρίζεται οποιοσδήποτε... Πρώτα επειδή δεν αποτελεί κτήμα του καθενός και έπειτα επειδή, τις πιο πολλές φορές, ούτε και ο λήπτης - εμπνευστής της δεν μπορεί να τη διαχειριστεί! Μπορεί να την παραλάβει, να τη δει, να την αγγίξει, μα σχεδόν ποτέ δεν μπορεί να την αλλάξει. Επειδή, αν το κάνει, είναι σχεδόν αναπόφευκτο να την υποβαθμίσει… Η έμπνευση δεν διαμορφώνεται και δε βελτιώνεται! Επειδή κάποιοι μπερδεύονται με αυτό, να γίνει αντιληπτό πως εκείνο που μπορεί να βελτιωθεί θα είναι το αποτέλεσμά της, το προϊόν της! Ποτέ η έμπνευση! Είναι πάντα μία για κάθε αποτέλεσμά της και αυτό το αποτέλεσμα είναι το αφιέρωμά της στον λήπτη της! Και συνήθως είναι πανάκριβο! Επειδή είναι μοναδικό. Και οτιδήποτε μοναδικό έχει ασύγκριτα μεγαλύτερη αξία από οτιδήποτε μη μοναδικό. Όσο πιο πολλά αντίτυπα, τόσο πιο πολύ μικραίνει η τιμή… Η μοναδικότητα διατηρεί μια τιμή ως και ανεκτίμητη. Έτσι αντιλαμβάνεται αυτό όλο η ανθρώπινη νόηση, με τη συνεπικουρία της βαθιάς διανόησης, που αποτελεί το διάπλεγμα των δραστηριοτήτων του Νου. Στην Τέχνη και στον Κόσμο των Ιδεών μοναδικό ονομάζεται και είναι οτιδήποτε πρωτογενώς, (και ποτέ δευτερογενώς), εμφανίζεται διεμπνευστικά και ενδογενώς στο πνεύμα, με τρόπο τέτοιον, ώστε να αποτελέσει αντικείμενο αντίληψης, που να δημιουργήσει πρώτιστο, πρωτογενές και αναντικατάστατο νοητό αποτέλεσμα κοινής αποδοχής από το συναισθηματικό και αντιληπτικό κόσμο των ανθρώπων, με βάση το επίπεδο αντίληψης που διαθέτουν. Είναι βασικό η Τέχνη και η Ιδέα να γίνονται αντιληπτές τόσο ενδογενέστερα στο νου, όσο πιο πολύ ενσωματώνονται με την αντιληπτική δυνατότητά του. Όταν συμβαίνει αυτό, είναι πάντα ύψιστο επίτευγμα και νίκη της ανθρώπινης διάνοιας. Τότε απελευθερώνεται ολοκληρωτικά ο νους από την εκλογίκευση των παραγόντων, επειδή η λογική αποτελεί πρώτιστο εργαλείο της επι/διαβίωσης, αλλά όχι και της επι/διανόησης, ακριβώς επειδή ο νους είναι πρωτογενώς ελεύθερος, ενώ ο βίος δευτερογενώς εξαρτώμενος!
